Toespraak van Zijne Majesteit de Koning ter gelegenheid van het staatsbezoek van de President van de Franse Republiek, de heer Emmanuel Macron

Mijnheer de President,
Mevrouw,

De Koningin en ik zijn ten zeerste verheugd u vanavond in Laken te mogen verwelkomen – het Staatshoofd van een groots land. Groots door zijn geschiedenis, door zijn uitstraling en door zijn aanzien in de wereld. En ook, mijnheer de President, een man die doordrongen is van die mooie Franse cultuur, een visionair die met de kracht van dialoog en verbinding aan zijn land en Europa een nieuw elan geeft.

De Belgen kennen en houden van Frankrijk, als een van de mooiste landen ter wereld, “pays des beaux blés, de la grappe et des ruissellements”, zoals Charles Péguy* het zo mooi verwoordde. Onze beide landen hebben met elkaar ontelbaar vele en diepe banden gesmeed. Ik ben blij vast te stellen dat deze vriendschap zich ook vertaalt in de goede persoonlijke relatie tussen uzelf en onze Eerste Minister. 

Uw bezoek vindt plaats op een cruciaal moment voor de toekomst van Europa. Vandaag verkeert dit mooie project in ademnood. Afgelopen week nog heeft u er terecht op gewezen dat onze gemeenschappelijke waarden hierbij op het spel staan.

De Europese waarden zijn de vrucht van een lange geschiedenis, waarin geleidelijk aan het begrip ‘menselijke waardigheid’ werd verankerd. Ontstaan in het Griekse denken, ingebed in het Romeinse recht, verder uitgewerkt door de levensbeschouwelijke en religieuze overtuigingen en gemoderniseerd tijdens de Verlichting kwamen ze tot volle bloei in onze hedendaagse democratieën.  Het heeft meer dan tweeduizend jaar gekost, van welslagen en mislukkingen, glansrijke uren en donkere bladzijden, eer Europa met beslistheid kon bevestigen, zoals in het Verdrag van de Europese Unie, dat respect voor de menselijke waardigheid, voor democratie, vrijheid, gelijkheid en de rechtstaat, de gemeenschappelijke waarden zijn van alle lidstaten. 

Op vergiffenis en verzoening hebben de vaders van Europa, in naam van hun volkeren, een project verwezenlijkt dat in de wereld zijn gelijke niet kent.  Het heeft ons toegelaten om tot een intens samenwerkingsverband te komen, waarin de eigenheid van onze volkeren in acht wordt genomen. Vandaag zou Europa er veel baat bij hebben die geest terug te vinden.

België bevindt zich op het kruispunt van twee grote culturen, de Latijnse en de Germaanse. De symbiose van deze twee werelden is wat ons bijzonder maakt. Het heeft ons geleerd om de ander te respecteren en samen, constructief naar oplossingen te zoeken. De complementariteit en de toegevoegde waarde die uit verschillen ontstaan is het fundament van onze identiteit, de standvastigheid van ons beleid en van onze Europese overtuiging. Onze geschiedenis en de talrijke conflicten die op ons grondgebied zijn uitgevochten, hebben ons laten inzien dat het evenwicht en de harmonie tussen Europese landen dagelijks en onafgebroken onderhouden en gevoed moeten worden.  Daarom ook voelt het multilateralisme voor ons zo natuurlijk aan. 

Wij zullen blijven ijveren voor de overwinning van het gezond verstand en de efficiëntie in de internationale instellingen, in de Veiligheidsraad en ook op het terrein, met name in Afrika, waar onze militairen geregeld samen opereren. 

Mijnheer de President,

Frankrijk en België hebben enorme troeven om de uitdagingen van onze tijd aan te gaan. In onze beide landen heerst een groot dynamisme en een eindeloze creativiteit, elk vanuit zijn eigen aard.

Zoals u het vanmiddag in Gent heeft kunnen vaststellen en morgen in Louvain-la-Neuve zult kunnen zien, staan onze universiteiten aan de top van innovatie en verzetten onze bedrijven dagelijks bakens in toekomstgerichte domeinen. En in Molenbeek zult u kunnen ervaren hoe het wemelt van de ideeën bij het middenveld, dat een sleutelrol speelt in het bepalen van de maatschappij van morgen.  

Met hun menselijk kapitaal, hun technische vaardigheden, de verbeelding en de energie die ons zo kenmerken, kunnen onze beide landen, gesterkt door hun vriendschap, de toekomst met vertrouwen tegemoetzien.

Met deze overtuiging en, mijnheer de President, met mijn vurigste wensen voor het welslagen van uw opdracht, nodig ik u uit, dames en heren, om op te staan (…) en het glas te heffen ter ere van de President van de Franse Republiek en van Mevrouw Macron. 

 

 

* Vrij vertaald: “land van mooi koren, trossen en stromen”
Charles Péguy was een Franse schrijver, dichter en essayist. 
Hij sneuvelde in 1914, aan de vooravond van de Eerste slag bij de Marne.